HELP! Ik sta in de krant

Mijn eerste ervaring met persrelaties.

Wauw, wat een week. Ik kan mijn gevoel op dit moment niet uitleggen. Wie had ooit gedacht dat dit zo veel teweeg ging brengen. Oh, ik vergeet gewoon te zeggen waarover het gaat. Mijn opiniestuk. Voor de allereerste keer in mijn leven heb ik een opiniestuk naar de krant gestuurd. Het gevolg? Het is ontploft. Ben je benieuwd naar hoe ik dit heb aangepakt? Wel, het begon als volgt…

Journalisten bellen écht graag

“Tip 1 van de dag: vraag zeker of je het artikel mag nalezen. Dit zorgt ervoor dat er zeker de juiste info in staat.”

Het is geen kletspraat. Journalisten bellen écht graag. Nadat ik mijn opiniestuk, onder dwang van vrienden, naar verschillende kranten stuurde, kreeg ik al snel een mailtje. “Dag Kaat. Bedankt voor je mail. We geven hier graag aandacht aan in de krant van maandag, omdat het voor veel medestudenten herkenbaar zal zijn. Kan ik je er nog even over bellen vandaag of morgen?” Shock! Ik ga bellen met een journalist. Wat leerden we hierover tijdens de lessen? Noteren wat je wil zeggen, kalm blijven…

Al snel ging ik in puntjes voor mezelf opschrijven over wat ik wilde zeggen. Mijn doel: bezorgdheden over mentaal welzijn bij studenten aankaarten en absoluut GEEN schuldige aanduiden. Spannend. Ja. Wel, ik kan je zeggen dat de journalist in kwestie zeer vriendelijk was aan de telefoon. Ik had geen enkele reden om schrik te hebben. Of toch wel? Tijdens ons gesprek maakte hij duidelijk dat hij een foto nodig had. Dus. Ik. Op. De. Foto. Ik poseer helemaal niet graag voor een camera. Niks voor mij, maar tja alles voor het goede doel zeker? Of het goede foto’s zijn? Daar mag je zelf over oordelen.

Welkom bij de radio

Ik, de naïeveling, dacht dat het een klein artikel in één krant ging zijn. Al snel bleek dat ik wel in meerdere kranten verschenen was. Mijn telefoon stond niet meer stil. De ene persoon na de andere belde mij met de vraag of ik een interview wilde geven voor de radio. Prima, komt goed. Slik. Bij deze kan ik alle woordvoerders in spe geruststellen dat een interview geven voor de radio vaak niet live gebeurt. Het voordeel? Je moet niet alles van de eerste keer juist zeggen. Je mag twijfelen en nadenken over je woorden. Fieuw.

Op TV? Wat?

Na de stress van de radio kwam er een nieuwe uitdaging: wil je deelnemen aan het programma De Afspraak? Nog eens slik. Maar deze kans wilde ik niet laten liggen, want mijn doel was nog altijd hetzelfde.

De volgende dag lieten ze mij weten dat ik online mocht inbellen om het debat in te leiden. Maar wacht? Live inbellen? Als in: mijn internet kan tegenwerken, het geluid werkt misschien niet mee… Oh nee, paniek! Weeral was de paniek nergens voor nodig. Ik kreeg op voorhand duidelijke info over wat er van mij verwacht werd. De VRT had zelfs een oefenmoment voorzien. Bij deze bedankt aan alle mensen die nadien een berichtje hebben gestuurd. Het is fijn om te horen dat de boodschap helder en duidelijk is overgekomen. Mission complete.

Het hoogtepunt van de week was mijn bezoek aan De zevende dag. Live op de nationale televisie mijn mening uiten was een grote uitdaging, maar wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Ik heb de kans gehad om verschillende ministers te ontmoeten en zo mijn netwerk beetje bij beetje uit te breiden.

Behind the scenes

“Tip 2 van de dag: aarzel niet om het medium in kwestie te contacteren en te vragen om een rechtzetting, wanneer er incorrecte info vermeld wordt.”

Naast datgene wat jullie misschien wel gezien hebben in de krant of op TV zijn er nog vele andere aspecten van persrelaties die je erbij moet nemen. Zo heb ik wel honderden berichtjes, volgverzoeken en reacties gekregen op de boodschap die ik overbracht. De ene al wat positiever als de andere, maar dat hoort helaas bij sociale media.

Ook heb ik nog mogen meedoen aan een podcast over mentaal welzijn en ben ik met mijn getuigenis in de afspraak in verschillende nieuwsuitzendingen op de radio geraakt. Tip 2 van de dag: aarzel niet om het medium in kwestie te contacteren en te vragen om een rechtzetting, wanneer er incorrecte info vermeld wordt. Dit is bij mij ook voorgevallen en ik heb gewoon gebeld en vriendelijk gevraagd om de juiste info door te geven. Fouten maken is menselijk, ook bij journalisten.

Wauw!

Wauw. Ik heb er nog steeds geen ander woord voor. Wat ben ik blij dat het debat geopend is. Heel Vlaanderen was voor een paar dagen bezig met de mentale gezondheid van studenten. Ik hoop oprecht dat deze trend verder gezet wordt, want we moeten dringend verlost worden van het taboe dat rond mentale welzijn hangt.

DANK DANK DANK! Aan alle mensen die ervoor gezorgd hebben dat de boodschap tot bij de juiste mensen geraakt is. Zonder jullie had dit nooit zo’n groot topic geweest. Daarnaast wil ik ook alle mensen bedanken die gereageerd hebben. Het doet echt deugd om te zien dat zoveel mensen achter je staan.

Ben je benieuwd naar meer avonturen? Lees dan zeker mijn andere blogposts!